Wielka Brytania, Londyn 16:02
Samira
Kilka dni temu Niall przyjechał na kilka dni do Londynu, a potem zaraz wyjechał na dalszą część trasy. Oczywiście dzwonił, pisał codziennie gdy tylko miał czas. Ja natomiast spędzałam dużo czasu z Alli i z jej przyjaciółką Vanessą, która się nas tak jakby uczepiła. Każdą przerwę spędzała z nami i zaczepiała jakieś dziewczyny, które pomimo, że były od nas starsze o 2 lata. Według mnie nasza trójka stała się postrachem całej szkoły. Nie podobało mi się to. Właśnie szłam przez park do domu gdy usłyszałam za drzewem jakieś dziwne głosy.
Spojrzałam za drzewo i zobaczyłam tego samego
chłopaka co kilka dni temu. Tego co tańczył na stole. Całował się z jakąś blondynką. To pewnie była ta Ashley.
-No i czego się gapisz wredoto ?-usłyszałam nagle. Ta blondynka teraz patrzyła na mnie zabijającym wzrokiem. Czym prędzej zaczęłam biec w kierunku wielkiej otwartej bramy w kierunku domu. Przed schodami musiałam złapać oddech. Najważniejsze to żeby El się nie dowiedziała, bo Niall kazał jej mnie pilnować.
Otwarłam cicho drzwi i dobiegły mnie krzyki.
-Nie Harry nie porozmawiasz z nią. Już dość przez ciebie wycierpiała !-zobaczyłam biegającą El po całym salonie. Chyba mnie nawet nie zauważyła.Moją uwagę przykuły czerwone róże, które leżały na kanapie. Podeszłam do kanapy i wzięłam je do ręki. Musiały być od Harrego. Po chwili na czerwonych płatkach były kropelki. Dalej mnie kochał, ale ja już nie byłam w stanie pokochać jego. Za dużo mi krzywd wyrządził.
-Samir posłuchaj...-poczułam na ramieniu rękę, ale wybiegłam z domu z prędkością światła. Dobiegłam do parku. Usiadłam na jakiejś ławce i zaczęłam płakać. Nie było dużo ludzi, ale za to w oddali zobaczyłam błysk flesza. Od kiedy mieszkam w Londynie nie mam już prywatności. Minęło tyle czasu, a on nadal mnie kochał. No jasne, bo to nie sobie wyrządził krzywdę tylko mnie. Jego nie trzeba za nic winić.Poczułam jak ktoś siada obok mnie.
-Cześć.Em....wszystko w porządku ?-zapytał jakiś męski głos. Obróciłam głowę i dostrzegłam tego lokowatego chłopaka..
-Tak. Już tak.-westchnęłam.
-Olivier Sevani, ale możesz mi mówić Moose .-podał mi rękę, a ja ją uścisnęłam.
-Samira........Horan.
-A to ty jesteś tą kuzynką Nialla Horana tak ?
-Taaa to ja.
-Wiem, pewnie ciągle na to nażekaż, bo nie masz prywatności.
-O tak cały czas nażekam.
-Wiem coś o tym. Mam sławną.......dziewczynę. Jest aktorką i nazywa się..
-Ashley. Tak znam. To ona mnie dzisiaj opieprzyła, że się na was gapiłam.
-Nie przejmuj się nią. Ona taka jest.Też nie lubię takiej Ashley.
-To po co z nią jesteś !?- Olivier spojrzał na mnie ze smutną miną.-Wiedziałam. jesteś z nią dla kasy.
-Nie posłuchaj. Może i tak, ale mi tej kasy brakuje. Potrzebowałem kasy na studia, a jej rodzina zgodziła mi się pomóc tylko, że musiałem się zgodzić na ten związek. Bez niej byłbym nikim.-powiedział. To jest to samo co z Harrym.Współczułam mu, bo jak ten związek się skończy to on na tym najbardziej ucierpi, a Ashley dalej pójdzie rujnować świat.
-Przykro mi. No dobra ja się już zbieram jest już trochę późno.-powiedziałam i wstałam.
-Ale spotkamy się jeszcze kiedyś ?
-Em nie wiem może tak.
-Przyjdę jutro tutaj o 18:00 i na ciebie poczekam.
-Em jasne to cześć.-wywróciłam oczami i poszłam do domu. Przed snem porozmawiam trochę z Niallem, Liamem i Zaynem na skypie i poszłam spać.
W szkole jak zwykle. Dużo hałasu i podrywająca Van, która kręci się obok nas i przystojnych chłopaków. Postanowiłam o tym nie myśleć i skupić się na spotkaniu z Moosem. W końcu nadeszła 18:00. Szłam sobie chodnikiem w kierunku parku. Z oddali widziałam już go. Siedział i robił coś na telefonie. Gdy mnie zobaczył uśmiechnął się przelotnie.
-Cześć Samir. Miło cię znów zobaczyć.
-Cześć z wzajemnością Olvier.
-Błagam tylko nie Olivier dobra. Nie cierpię tego imienia.-powiedział rozbawiony.
-To co robimy ?
-Chodź przejdziemy się.
Całą drogę szliśmy blisko siebie. Opowiedział mi o swoim życiu i o tym jak bardzo ważny dla nie jest taniec. Ja też mu trochę opowiedziałam o swoim życiu pomijając Harrego i te najgorsze momenty. Kiedy wszystko wydawałoby się super zaczął padać deszcz. Zaczęłam biec ile sił w nogach w kierunku mojego domu.
-Tutaj mieszkasz ?-spytał Moose kiedy staliśmy przed bramą.
-Tak tutaj
-Okej ja się zmywam, bo zaraz się utopię dozobaczenia Samir.-pocałował mnie w policzek i zaczął biec.
-Dozobaczenia Moose!-krzyknęłam i wbiegłam szybko po schodach. Otwarłam drzwi kluczem i je zamknęłam. Wszędzie była cisza. Na lodówce wisiała karteczka.
Jestem w londyńskim szpitalu, bo moja babcia zasłabła. Będę gdzieś po 23:00
Eleanor :)
Poszłam na górę i otwarłam laptopa. Pierwsze co mi się nasunęło to, że Moose zaprosił mnie do znajomych i zaczął mnie obserwować na Twiterze, a zaraz po tym zadzwonił Niall.
-Samir możesz mi wytłumaczyć co to jest?-pokazał do kamery okładkę gdzie jestem ja i Moose jak spacerujemy.
-Niall to jest Moose. Jest moim kolegą.
-Bardzo się cieszę, ale mogłaś najpierw mi o tym powiedzieć, a nie całej Ameryce.
-No przestań Nialler. Nic złego nie robi. Tylko idzie obok mnie.
-No mam nadzieję.
-A co tam u ciebie >
-A nic. Wszystko jakoś leci, a ja dalej nie gadam z Stylesem.
-Niall tak nie możesz. Jesteś z nim w zespole. Jest twoim przyjacielem.
-Hola, hola. On już dawno nie jest moim przyjacielem.
-Al Niall.....
-Nie Niall. Samir dajmy już temu spokój dobra ?
-Jasne
Wybaczcie, że taki krótki, ale akurat brak weny, a do tego doszła szkoła i rozdział być może będzie tylko 1 raz w tygodniu.
Komentarze mile widziane.
Samira
Kilka dni temu Niall przyjechał na kilka dni do Londynu, a potem zaraz wyjechał na dalszą część trasy. Oczywiście dzwonił, pisał codziennie gdy tylko miał czas. Ja natomiast spędzałam dużo czasu z Alli i z jej przyjaciółką Vanessą, która się nas tak jakby uczepiła. Każdą przerwę spędzała z nami i zaczepiała jakieś dziewczyny, które pomimo, że były od nas starsze o 2 lata. Według mnie nasza trójka stała się postrachem całej szkoły. Nie podobało mi się to. Właśnie szłam przez park do domu gdy usłyszałam za drzewem jakieś dziwne głosy.
chłopaka co kilka dni temu. Tego co tańczył na stole. Całował się z jakąś blondynką. To pewnie była ta Ashley.
-No i czego się gapisz wredoto ?-usłyszałam nagle. Ta blondynka teraz patrzyła na mnie zabijającym wzrokiem. Czym prędzej zaczęłam biec w kierunku wielkiej otwartej bramy w kierunku domu. Przed schodami musiałam złapać oddech. Najważniejsze to żeby El się nie dowiedziała, bo Niall kazał jej mnie pilnować.
Otwarłam cicho drzwi i dobiegły mnie krzyki.
-Nie Harry nie porozmawiasz z nią. Już dość przez ciebie wycierpiała !-zobaczyłam biegającą El po całym salonie. Chyba mnie nawet nie zauważyła.Moją uwagę przykuły czerwone róże, które leżały na kanapie. Podeszłam do kanapy i wzięłam je do ręki. Musiały być od Harrego. Po chwili na czerwonych płatkach były kropelki. Dalej mnie kochał, ale ja już nie byłam w stanie pokochać jego. Za dużo mi krzywd wyrządził.
-Samir posłuchaj...-poczułam na ramieniu rękę, ale wybiegłam z domu z prędkością światła. Dobiegłam do parku. Usiadłam na jakiejś ławce i zaczęłam płakać. Nie było dużo ludzi, ale za to w oddali zobaczyłam błysk flesza. Od kiedy mieszkam w Londynie nie mam już prywatności. Minęło tyle czasu, a on nadal mnie kochał. No jasne, bo to nie sobie wyrządził krzywdę tylko mnie. Jego nie trzeba za nic winić.Poczułam jak ktoś siada obok mnie.
-Tak. Już tak.-westchnęłam.
-Olivier Sevani, ale możesz mi mówić Moose .-podał mi rękę, a ja ją uścisnęłam.
-Samira........Horan.
-A to ty jesteś tą kuzynką Nialla Horana tak ?
-Taaa to ja.
-Wiem, pewnie ciągle na to nażekaż, bo nie masz prywatności.
-O tak cały czas nażekam.
-Wiem coś o tym. Mam sławną.......dziewczynę. Jest aktorką i nazywa się..
-Ashley. Tak znam. To ona mnie dzisiaj opieprzyła, że się na was gapiłam.
-Nie przejmuj się nią. Ona taka jest.Też nie lubię takiej Ashley.
-To po co z nią jesteś !?- Olivier spojrzał na mnie ze smutną miną.-Wiedziałam. jesteś z nią dla kasy.
-Nie posłuchaj. Może i tak, ale mi tej kasy brakuje. Potrzebowałem kasy na studia, a jej rodzina zgodziła mi się pomóc tylko, że musiałem się zgodzić na ten związek. Bez niej byłbym nikim.-powiedział. To jest to samo co z Harrym.Współczułam mu, bo jak ten związek się skończy to on na tym najbardziej ucierpi, a Ashley dalej pójdzie rujnować świat.
-Przykro mi. No dobra ja się już zbieram jest już trochę późno.-powiedziałam i wstałam.
-Ale spotkamy się jeszcze kiedyś ?
-Em nie wiem może tak.
-Przyjdę jutro tutaj o 18:00 i na ciebie poczekam.
-Em jasne to cześć.-wywróciłam oczami i poszłam do domu. Przed snem porozmawiam trochę z Niallem, Liamem i Zaynem na skypie i poszłam spać.
W szkole jak zwykle. Dużo hałasu i podrywająca Van, która kręci się obok nas i przystojnych chłopaków. Postanowiłam o tym nie myśleć i skupić się na spotkaniu z Moosem. W końcu nadeszła 18:00. Szłam sobie chodnikiem w kierunku parku. Z oddali widziałam już go. Siedział i robił coś na telefonie. Gdy mnie zobaczył uśmiechnął się przelotnie.
-Cześć Samir. Miło cię znów zobaczyć.
-Cześć z wzajemnością Olvier.
-Błagam tylko nie Olivier dobra. Nie cierpię tego imienia.-powiedział rozbawiony.
-To co robimy ?
-Chodź przejdziemy się.
Całą drogę szliśmy blisko siebie. Opowiedział mi o swoim życiu i o tym jak bardzo ważny dla nie jest taniec. Ja też mu trochę opowiedziałam o swoim życiu pomijając Harrego i te najgorsze momenty. Kiedy wszystko wydawałoby się super zaczął padać deszcz. Zaczęłam biec ile sił w nogach w kierunku mojego domu.
-Tutaj mieszkasz ?-spytał Moose kiedy staliśmy przed bramą.
-Tak tutaj
-Okej ja się zmywam, bo zaraz się utopię dozobaczenia Samir.-pocałował mnie w policzek i zaczął biec.
-Dozobaczenia Moose!-krzyknęłam i wbiegłam szybko po schodach. Otwarłam drzwi kluczem i je zamknęłam. Wszędzie była cisza. Na lodówce wisiała karteczka.
Jestem w londyńskim szpitalu, bo moja babcia zasłabła. Będę gdzieś po 23:00
Eleanor :)
Poszłam na górę i otwarłam laptopa. Pierwsze co mi się nasunęło to, że Moose zaprosił mnie do znajomych i zaczął mnie obserwować na Twiterze, a zaraz po tym zadzwonił Niall.
-Samir możesz mi wytłumaczyć co to jest?-pokazał do kamery okładkę gdzie jestem ja i Moose jak spacerujemy.
-Niall to jest Moose. Jest moim kolegą.
-Bardzo się cieszę, ale mogłaś najpierw mi o tym powiedzieć, a nie całej Ameryce.
-No przestań Nialler. Nic złego nie robi. Tylko idzie obok mnie.
-No mam nadzieję.
-A co tam u ciebie >
-A nic. Wszystko jakoś leci, a ja dalej nie gadam z Stylesem.
-Niall tak nie możesz. Jesteś z nim w zespole. Jest twoim przyjacielem.
-Hola, hola. On już dawno nie jest moim przyjacielem.
-Al Niall.....
-Nie Niall. Samir dajmy już temu spokój dobra ?
-Jasne
Wybaczcie, że taki krótki, ale akurat brak weny, a do tego doszła szkoła i rozdział być może będzie tylko 1 raz w tygodniu.
Komentarze mile widziane.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz